Luckas Vander Taelen: 'Brussel, mijmeringen over mijn stad'

Praktische gegevens
Brussel, splijtzwam in de Belgische staatsstructuur en als een soort ’stadstaat’ een financieel zorgenkind: de hoofdstad van Vlaanderen, België en Europa is niet onbesproken, nooit geweest trouwens. Zeker van Vlaamse kant wordt ze doorgaans bejegend met een ondertoon van wantrouwen en onbegrip.
Maar hoe is dat leven in Brussel? In zijn laatste boek ‘Brussel, mijmeringen over mijn stad’ gaat Luckas Vander Taelen er uitvoerig en deskundig op in. Deskundig, want gewezen schepen in Vorst, en - als parlementariër en senator voor Groen – met toegang tot alle bronnen die hem geloofwaardig maken.
Zo wijst hij op de spectaculaire transformatie van de stad sinds 2000. De superdiverse metropool is niet meer de ‘kleine verfranste stad’ (zijn woorden) van weleer. Nu is het Nederlands zelfs terrein aan het veroveren dank zij de uitstraling van het Nederlandstalig onderwijs en zijn goede reputatie bij anderstaligen.
Zijn er dan voor de Vlamingen in onze hoofdstad geen pijnpunten meer?
In zijn laatste 11 juli-toespraak wees onze minister-president nog op de taalsituatie in de Brusselse ziekenhuizen. En de tweetaligheid in de praktische toepassing op bestuurlijk niveau blijkt nog altijd niet overal verworven.
Als grootstedelijke uitdagingen die in Brussel ook niet mis zijn, komen aan bod: de snelle toename van het aantal inwoners, de hoge werkloosheid en de botsing van verschillende culturen op een beperkt territorium met een versnipperd bestuurs- en politieapparaat.
Wij zijn benieuwd, want ergens zijn we ook betrokken!
Chris De Clerck