In Vlaanderen hebben we een rijk verenigingsleven, met dank aan de vele sportverenigingen, toneelverenigingen én de socio-culturele verenigingen, waaronder de ondertekende seniorenverenigingen (Neos vzw, Okra, S-Plus, Vl@s, en Vief). Onze verenigingen wachten nu vol ongeduld op de definitieve subsidie-enveloppe die de financiële middelen voor de komende vijf jaar zal vastleggen. Wat nu al duidelijk is, is dat we - ondanks de positieve beoordelingen van ons beleidsplannen - geen of te veel extra’s mogen verwachten. Dat is jammer, want er zijn nochtans heel goeie redenen om nu extra te investeren in het verenigingsleven.  

In de eerste plaats wordt een vereniging te vaak als vanzelfsprekend beschouwd. Maar laat ons de realiteit schetsen. Een vereniging is geen onkruid dat er plots is, en steeds zal blijven. Verenigen vraagt investeringen, zowel in geld, tijd, vaardigheden, door mensen als door organisaties en het (lokale) beleid. Van zodra het hapert aan geld, tijd, professionele medewerkers, duizenden vrijwilligers en een vakkundige verenigingsaanpak, komt het verenigingsleven onder druk te staan. Neem daar nog eens de gewijzigde maatschappelijke context (juridisering, administratieve lasten …) bij, en dan lees je dat het verenigingsleven het niet gemakkelijk heeft om - zoals psychiater Dirk De Wachter het verwoordt - in een ikkige samenleving verder te gedijen. Nochtans heeft onze samenleving net meer 'wij' nodig.

De nood om te investeren in sociale verbinding werd ook pijnlijk duidelijk door het rapport van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). In haar rapport spreekt de WHO van een wereldwijd sterftecijfer van 100 mensen per uur die sterven aan eenzaamheid. In totaal gaat het om meer dan 870.000 doden per jaar. Slik. 1 op de 4 ouderen sterft aan de gevolgen van eenzaamheid. 1 op de 3 ouderen kampt met gevoelens van eenzaamheid. Aantallen waarvan je stil wordt. De WHO vraagt dan ook dringend om actie te ondernemen en om meer in te zetten op (de kwaliteit van) onze sociale verbondenheid en gezondheid (zowel preventief als curatief). Wij kunnen en willen daarin een rol van betekenis zijn. 

Via deze brief willen we de minister van Cultuur, Caroline Gennez, en de Vlaamse Regering dan ook vragen om niet minder, noch hetzelfde maar méér te investeren in het socio-culturele verenigingsleven (sociale verbinding en de preventieve gezondheid).  

Socio-culturele verenigingen zijn geen onkruid. We verdienen meer. 

Met verenigde groeten,